Doe ik wat ik echt wil doen?
Waar wil ik heen?
Op welke manier wil ik dat dan vormgeven?
Kan ik dat wel en is dat dan echt wat ik wil?
Allerlei vragen die ik mij de laatste tijd heb afgevraagd. Waar ik letterlijk bij stil gestaan en bij stil gezeten heb. Door te pauzeren, te rusten, stil te zijn, kan je terug kijken en voelen waar je op dat moment echt bent. Heerlijk!
Ik houd van de stilte, van de rust en van alleen zijn. En het geeft vaak zulke mooie inzichten. Hoe bijzonder is het dan, dat ik tijdens een stilte weekend (hoe kan het ook anders) er achter kom dat ik juist meer in beweging mag komen…
Door te gaan, leer ik waarheen. Daar hing het aan de muur. Tussen heel veel andere inspirerende teksten. Maar deze tekst was voor mij bedoeld. Dat wist ik gelijk. Het raakte me in mijn ziel en ik voelde tranen in mijn ogen opwellen. En ik voelde ook gelijk weerstand. Gaan? Ik ben van nature geen doener, ik ben veel meer van het zijn. Ik ben het wintertype: lekker cocoonen in het donker, mij onderdompelend in de rust en stilte…. Ik ben niet zo’n dynamisch lentetype of (nog erger) zo’n sprankelend zomertype!
Gaan? Dat betekent dat ik wat te doen heb. En dat ik dat niet zittend onder een boom of in mijn hoekje kan doen… Pfff…
Wat ik te doen heb, is dus het doen zelf. Ik mag in beweging gaan komen en vandaaruit ervaren waar ik heen ga.
Maar wat wordt dan mijn eerste stap en in welke richting zal dat zijn? Terwijl ik dit schrijf denk ineens aan de tekeningetjes die ik de afgelopen maanden gemaakt heb. Ik zet een krabbel op papier en vandaaruit laat ik een tekening ontstaan. Als ik aan de tekening begin, weet ik nog niet wat het gaat worden. Door te gaan, door een krabbel te zetten, leer ik vanzelf waarheen en ontstaat de tekening.
Dat betekent dus dat ik iedere stap kan zetten en welke richting dan ook. Iedere stap geeft richting.
Door te gaan, betekent dat ik ook weer onder mijn steen van de afgelopen maanden mag kruipen. Dat ik mij hier weer meer mag laten zien. Met wat weet ik nog niet, dat zal ik gaandeweg gaan ervaren. Ik ben benieuwd wat er komen gaat.
Door te gaan, leer ik waarheen. Mijn pad staat nog niet vast, is niet uitgestippeld.
Al wandelend mag het gaan ontstaan.
Voet voor voet.
Stap voor stap.
