Het stormt. Een krachtige herfstwind waait door mijn leven. Hoe heftig de wind soms ook even is en ik de oerkracht daarvan voel en soms ook vrees, ik voel ook dat het schoont, dat het klaart.

Zo tegen het eind van het jaar ben ik bezig met het afronden van dingen. Sommige afrondingen zijn natuurlijk of gepland. Zoals de training die ik volgde bij Atma en de jaartraining van Life in Progress waarvan de laatste bijeenkomst is geweest. Een aantal andere afrondingen waren niet gepland. Daar heb ik zelf een bewuste keuze in gemaakt. Zo ben ik gestopt met een aantal ‘bijzaken’: dingen die ik deed, maar waar ik eigenlijk niet echt blij van werd. Ook ben ik gestopt met het hoeden de Vrouwencirkel. Hoewel dat me veel heeft bracht, is het op dit moment niet datgene waar ik mijn tijd, aandacht en energie aan wil geven.

Allemaal afrondingen. De één makkelijker dan de ander.

En met het afronden is het tijd om terug te kijken, stil te staan bij mijn eigen proces.
Ik heb veel geleerd dit jaar. Vooral mijn weg vinden met Life in Progress geeft me zo veel stof tot nadenken. Waar word ik blij van, waar wil ik mijn bijdrage aan leveren, wat zijn mijn kwaliteiten?
En ook in mijn privéleven heb ik weer mooie en vaak rake leermomenten gehad. Vind ik mijzelf belangrijk genoeg, durf ik te gaan staan voor mijzelf, durf ik trouw te zijn aan mijzelf?

Ik heb daarbij soms pijnlijke ontdekkingen gedaan. Bijvoorbeeld hoe ik mijzelf als slachtoffer kan neerzetten en daarmee anderen probeer verantwoordelijk te maken voor hoe ik me voel. Pijnlijk en confronterend. Daarnaast ook zo verhelderend en krachtig. Want door dit te beseffen (en vooral ook te voelen), kan ik weer stappen maken en zelf weer meer richting geven aan mijn leven.

En zo waait de herfstwind door mijn leven en wordt er van alles aangeraakt. Ik weet en vertrouw erop, dat deze wind weer zal gaan liggen en dat het wiel weer verder draait. Van de storm in de herfst, naar de stilte van de winter.

De welkome winter. Om me helemaal onder te kunnen dompelen in de rust en stilte van de winter, heb ik in mijn agenda ruimte vrijgemaakt in de maanden december en januari. Lege, vrije ruimte waarin ik kan doen en laten wat ik wil, waar ik op dat moment behoefte aan heb. Zo min mogelijk verplichtingen, zo veel mogelijk ruimte.

Met de belofte van de winter, laat ik nu de wind nog even door me heen waaien, me wakker schudden, mijn hoofd leeg blazen. De wind woelt en neemt mee wat ik los mag laten. Strakjes, als de wind weer is gaan liggen, zal ik genieten van de rust en stilte die volgt…

Ik wens jou juist in de drukte van de december maand, af en toe wat rust en stilte toe om even tijd en aandacht aan jezelf te geven.
Heb een fijne tijd.

Liefs Liset