Het Slachtoffer

Ik ben het Slachtoffer.

Ik moet gered worden,
want mijzelf redden kan ik niet.

Waarom komt er niemand naar mij toe
om me te troosten
om me te sussen
om me te zeggen
‘het komt allemaal weer goed’

HELP! HELP!
Hoor je me niet?

Ik zit hier in het donker
helemaal alleen
met al mijn pijn
met al mijn verdriet

Ik móét gered worden,
want zelf kan ik dat niet.

Ik zit hier

te wachten
te huilen

Totdat
iemand mij ziet
iemand mij vindt
iemand zijn hand uitsteekt
om mij te redden

want zelf lukt me dat niet

Een interessante dame

Toegegeven: interessant is ook niet het eerste woord dat in mij opkomt als het over het Slachtoffer gaat. Confronterend is zij zeker. Het Slachtoffer is een dame die zeer regelmatig in mijn leven opduikt. Soms heel subtiel. Soms overweldigend. En alles daar tussen in. Dat maakt haar wel degelijk interessant.

Verdrinken

Ik vond het heel spannend (en broodnodig) om meer over mijn Slachtoffer te weten te komen. Vooral omdat zij mij heel erg kon overvallen en ik dan bijna verdronk in haar energie. De hulpeloosheid, de onmacht, het zo alleen voelen in het moment en het niet weten hoe daar zelf uit te komen…

De boosheid en teleurstelling wanneer iemand er voor koos om niet in mijn slachtofferschap mee te gaan, om niet mijn Slachtoffer te voeden. Maar juist afstand nam en mij mijn eigen verantwoordelijkheid liet nemen. Zagen ze dan niet dat ik het niet alleen kon?

Ruimte geven

Nu weet ik dat zij zagen wat ik zelf nog niet kon zien. Dat ik het wél zelf kan. Dat ik wel mijzelf kan dragen. Dat ik wel mijzelf kan helpen. Dat ik er wel voor mijzelf kan zijn. En gek genoeg ben ik daar achter gekomen door mijn Slachtoffer de ruimte te geven, door werkelijk contact met haar te maken. Hoe spannend en confronterend ik dat ook vond. Door echt te luisteren naar haar, kon ik pas werkelijk begrijpen wat zij in essentie wilde.

Aandacht en liefde heelt

Juist door haar steeds weg te duwen, het niet erkennen van haar aanwezigheid in mij, maakte dat zij steeds krachtiger en heftiger terug kwam. Juist om gezien te worden. Ze is er niet voor niets en probeert mij (en mijn innerlijke kind) op haar manier te helpen, te beschermen. Sinds zij meer aandacht van mij krijgt en ik haar erken, is zij steeds minder aanwezig in mijn leven. En als zij er is, dan laat zij zich vaak in mildere vorm zien. Ik laat haar er zijn en voel haar pijn en verdriet. Ik ben met haar. Vanuit mijn Moeder of Geliefde troost en omarm ik haar en geef ik haar wat ze nodig heeft: aandacht en liefde.

In contact komen met het Slachtoffer jezelf
Laat je Slachtoffer spreken: Leg pen en papier klaar of zet een dictafoon(app) klaar. Ga comfortabel zitten en zorg ervoor dat je even niet gestoord kunt worden. Sluit je ogen en ga terug naar een situatie waarin jij je Slachtoffer voelde. Waar was je? Wat deed je? Hoe voelde jij je? Hoe was je lichaamshouding? Wat voelde je in lijf en hoe voelde je lijf? Welke gedachten had je? Wat wilde je op dat moment het aller- allerliefst? Voel helemaal wat er met je gebeurt als jij je Slachtoffer voelt. Als je hier helemaal in zit, open dan je ogen en laat je Slachtoffer spreken: Schrijf op of spreek in wat zij zegt. Laat haar ongecensureerd spreken, net zo lang als zij nodig heeft. Als je Slachtoffer uitgesproken is, sluit je nog even je ogen. Leg je hand op je hart en dank jouw Slachtoffer voor haar aanwezigheid. Adem in door je neus en krachtig uit door je mond. Doe dit een paar keer en laat zo de energie van je Slachtoffer los. Open je ogen en schud je lijf even helemaal los. Doe wat goed voelt en neem wat te eten en te drinken.

En gedachte om mee te nemen: Wat kan jij jouw Slachtoffer geven om haar te troosten?

Meer Slachtoffer?

In Oervrouw Magazine nr. 7 vind je meer informatie en oefeningen om in contact te komen met het Slachtoffer in jezelf.

Terug naar Vrouwelijke Oervormen